قابلیت بازیافت: بسیاری از فلزات مورد استفاده در مبلمان، مانند فولاد و آلومینیوم، بسیار قابل بازیافت هستند. این بدان معناست که در پایان عمر مبلمان، قاب فلزی را می توان ذوب کرد و مجدداً در تولید محصولات جدید استفاده کرد و تقاضا برای مواد اولیه را کاهش داد.

دوام: مبلمان اسکلت فلزی اغلب دوام بیشتری نسبت به مبلمان ساخته شده از مواد دیگر مانند چوب یا پلاستیک دارند. دوام می تواند به طول عمر بیشتر محصول، کاهش نیاز به تعویض مکرر و کاهش ضایعات کلی کمک کند.
تعمیر و نگهداری کم: مبلمان اسکلت فلزی معمولاً به حداقل تعمیر و نگهداری نیاز دارند که می تواند در طول زمان استفاده از محصولات تمیز کننده و آب را کاهش دهد.
تولید پایدار: برخی از تولیدکنندگان شیوه های تولید پایدار مانند استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر، به حداقل رساندن ضایعات در فرآیند تولید و رعایت استانداردهای سازگار با محیط زیست را در اولویت قرار می دهند.
گازهای گلخانه ای و مصرف انرژی: مصرف انرژی و گازهای گلخانه ای مرتبط با تولید مبلمان فلزی به روش های ساخت و فلز خاص مورد استفاده بستگی دارد. برخی از فلزات به پردازش انرژی بر بیشتری نسبت به سایرین نیاز دارند.
پوششها و پرداختها: برخی از مبلمان اسکلت فلزی ممکن است با رنگها یا روکشهایی پوشانده شوند که حاوی ترکیبات آلی فرار (VOCs) هستند، که میتواند برای محیط زیست و کیفیت هوای داخل خانه مضر باشد. انتخاب روکش های کم VOC یا پایه آب می تواند این نگرانی را کاهش دهد.
حمل و نقل: تأثیر حمل و نقل مبلمان را در نظر بگیرید. حمل اثاثیه فلزی سنگین در فواصل طولانی می تواند به انتشار کربن کمک کند مگر اینکه از روش های حمل و نقل کارآمد استفاده شود.
دفع: مبلمان اسکلت فلزی در پایان عمر خود باید به طور ایده آل بازیافت شوند. روش های دفع صحیح می تواند اثرات زیست محیطی را کاهش دهد.